Acceptance 🍀

લોકડાઉન પછી ઘણા સમયે બધા મિત્રો ભેગા થયા, પાણીપુરી અને અમારી વાતો બહુ રસપ્રદ રીતે ચાલતી હતી,અમારુ ધ્યાન એક વિચિત્ર વ્યક્તિ તરફ દોરવાયુ, એ વ્યક્તિ પહેલા પાણી પીતી પછી પુરીને ફોડીને ખાલી પુરી ખાતી વારંવાર તેના બાકડાની બાજુમાં ખાલી પડેલ જગ્યાને જોયા રાખતી, મને તેમને જોઈને તેમના વિશે વધુ જાણવાની કુતુહલતા થઈ. તેની વધુ નજીક જઈને જોયુ કે લગભગ પચાસેક વર્ષની ઉંમરે પહોંચેલ ઘણો ઠરેલ અને વ્યવસ્થિત વ્યક્તિ લાગ્યો, તેની આંખોમાં થાક અને કોઈને જોવાની તીવ્ર ઘેલછા સાફ દેખાઈ રહી હતી, હું એમની નજીક ગઈ પણ એ એમની ધુનમાં મસ્ત હતા પાણીપુરીવાળા એ પૈસા માંગ્યા જે એમની પાસે હતા નહીં, કોરોનાકાળનો માર્યો સામાન્ય કમાણી પર નભતો એ પાણીપુરીવાળો પેલા કાકા પર ભડકી ગયો, હું મારા પર્સમાંથી પૈસા આપવા જ જતી હતી ત્યાં પાછળથી કોઈ અવાજ સંભળાયો, “ પપ્પા તમે અહીં છો.”  આટલુ બોલીને ત્રેવ્વીસક વર્ષની એ યુવતીએ તેના પપ્પાને ગળે વડાગાડી લીધા, “ચલો, ઘરે.. ભાઈ કેટલા થયા પાણીપુરીના ? “ પૈસા આપીને પેલી યુવતી અને તેના પપ્પા નીકળ્યા, મેં મારી કુતુહલતા દુર કરવા પુછી જ નાખ્યુ,“ અમ્મ, આમને શું થયુ છે?“ પેલી યુવતી પાછળ ફરીને મને જવાબ આપ્યો, “ જી, કોરોના મહામારીમાં મારી મમ્મી અને મારી નાની  બહેન બન્ને મૃત્યુ પામ્યા ત્યારથી પપ્પાને આઘાત લાગ્યો છે એ વાતને સ્વીકારી કે પચાવી શક્તા જ નથી કે ખરેખર મમ્મી અને બહેન હયાત નથી શરુઆતમાં ઓછું હતુ પણ હવે વધારે પડતુ વિચિત્ર વર્તન તેઓ કરે છે ડોકટરને બતાવાનું કહું કે દવાખાનાના નામ માત્રથી ઉશ્કેરાય જાય છે હવે હું અને પપ્પા બે જ છીએ બહુ ધ્યાન રાખવાનો પ્રયાસ કરુ છું પણ ક્યારેક પપ્પા આમ કહ્યા વગર નીકળી જાય ત્યારે બહુ તકલીફ પડે છે “ આટલુ બોલતા જ એની આંખોમાંથી આંસુ બહાર કુદી પડયા. 

               યુવતીનું નામ મિનાક્ષી અને તેના પિતાનું નામ અજયભાઈ હતું, તેની લગભગ બધી વિગત જાણી અને માનસિક સ્વાસ્થ્ય માટેના લગભગ બધા સોર્સીસ શોધી લીધા સૌથી મહત્વનું અને અગત્યનું હતું અજયભાઈ અસ્વીકારના તબક્કામાંથી બહાર લાવવાનું જુદી જુદી સાયકો થેરાપી અને મિનાક્ષીના સહકારથી આ શક્ય બન્યુ. આજે અજયભાઈ એ વાતને સમજી શકયા છે મૃત્યુ કોઈ પણ સમયે કોઈને પણ આવી શકે છે જીવવુ આપણા હાથમાં પણ સતત આપણી આસપાસના લોકો આપણી સાથે જ રહે એ ઝંખવુ ઠીક નથી, આંખો બંધ કરી દેવાથી અંધારુ અને આંખ ખોલવાથી અજવાળુ નથી થઈ જતુ જે સ્થિતિ આપણી સામે છે તેને કોઈ પણ જાતની બનાવટ વગર સ્વીકારવી જ રહી.

 અંતનો કોળિયો : કોઈ પણ સમસ્યા, મુશ્કેલી કે મોટામાં મોટી બીમારી સામે આપણે ત્યારે જ લડી શકીએ કે જ્યારે તેની વાસ્તવિકતા જેવી છે તેવી તટસ્થભાવે સ્વીકારી લઈએ. જો એમ થાય તો સમજો કે સમસ્યા ૨૦% દૂર.

~ડૉ. હિરલ જગડ